3 vragen aan Noordzeevisser, fotograaf en thuiskok Koos de Visser (57)

Hij vist en fotografeert al veertig jaar op zee en bereidt als thuiskok de feestelijkste vis- en garnalenvariaties. Volgers op sociale media kennen Koos de Visser (GO-58) vooral van zijn fascinerende zee foto’s. “Ik zie luchten van goud tot zilver, van groen tot blauw en oranje. Iedere dag is anders.”

‘Prijswaardig’, ‘schitterend’ en ‘prachtige beelden weer’, zijn de superlatieven in reacties van volgers op deze Facebook-visserspagina voor de wonderschone zee- en visserijfotografie van garnalenvisser Koos de Visser. Hoewel Koos niet de enige Noordzeevisser is die elk jaargetijde verrast met fraaie foto’s van zee, is hij er misschien wel als enige 24/5 mee bezig.

Koos de Visser: “In de stuurhut ligt mijn camera altijd binnen handbereik. Dat moet ook, want de mooiste luchten bij zonsopgang en zonsondergang zijn vaak binnen minuten verdwenen. Dus moet ik er altijd snel bij zijn als de kleurschakering verandert.”

Er gaat geen dag voorbij dat Koos op zee geen foto’s maakt. “Tussen het schipperen en foto’s maken door probeer ik de beelden te selecteren, zodat ik de mooiste kan publiceren op mijn Twitter-account @Koos_GO58.” Die beelden van Koos ziet u hier geregeld voorbijkomen. Over zijn fotografie verderop in dit interviewverslag meer, eerst vragen we naar zijn visserij op de GO-58 met thuishaven Stellendam; want vissen is en blijft zijn eerste liefde.

1. De Visser, is dat je echte achternaam?

“Zeker. In mijn woonplaats Moerdijk aan het Hollands Diep ben ik de enige overgebleven visserman in de wijde omtrek. Dat was vroeger anders. De visserij was hier een belangrijke sector waar nogal wat mensen hun brood in verdienden. Uit stamboomonderzoek blijkt dat ons vissersgeslacht terug gaat tot de tijd van Napoleon. Uit die tijd stamt onze achternaam. Mijn vader viste nog op spiering in de riviermondingen, maar die visserij eindigde na de afsluiting van het Haringvliet en de Grevelingen. Toen ik bij hem aan boord ging, visten we al vanuit de huidige thuishaven Stellendam.

Met De G0-58 (GO staat voor Goedereede) vissen we vooral op garnalen. Vroeger schakelden we bij het wisselen van de seizoenen nog wel geregeld om. Dan visten we met andere netten op andere visgronden op tong en schol, met bijvangsten kabeljauw, zeebaars, schar, rode poon, mul en wijting. De visserij op langoustines (Noorse kreeftjes) is in de zomer ook jarenlang met onze kotter beoefend. Op een gegeven moment zijn we omgeschakeld op Hollandse garnalen.

Als visser ben ik met mijn 57 jaar al aardig op leeftijd. Ik vind het nu wel prima om met bemanningsleden vooral in de kustzone te vissen; niet al te ver van de havens en dicht bij huis. Wij hoeven niet meer zo ver de zee op. Dan zijn we met onze bescheiden Eurokotter van maandag tot vrijdag ook minder afhankelijk van het weer.

2. Hoe kijk je aan tegen de sores in de Nederlandse visserij?

“Dat vind ik best een lastige vraag. Het is niet mijn stijl de visserij in een somber of negatief daglicht te plaatsen. Ik probeer altijd naar het licht te kijken. Dat probeer ik ook in mijn fotografie uit te dragen want er is al genoeg narigheid. Op social media ga ik ook nooit de discussie aan. Mensen met nare reacties verwijder ik meestal direct. Maar ik zie gerust de zorgen om mij heen. Voor alle ondernemers, op land en op zee, is het een moeilijke tijd. Als ondernemer wil je vooruitkijken, maar dat gaat niet want er is te veel onzekerheid, ook in onze visserijtak.

Nu wordt van ons als garnalenvissers verlangd dat we in 2023 een katalysator aanschaffen. Met alles erop en eraan moet je dan als visserijbedrijf veel investeren. En het brengt niets op. Het is misschien goed voor de natuur, maar als bedrijf schiet je er niets mee op.

Beleidsmakers maken het de visserij erg moeilijk de laatste jaren. Ik zie natuurlijk ook dat de maatschappij zich ontwikkelt en alsmaar groener wordt, maar niet al die ontwikkelingen zijn goed. Op zee zien we nu overal windparken verschijnen. Laatst plaatste ik op Twitter een radarbeeld op 24 mijl uit de kust. Schrikbarend, wat je dan te zien krijgt. Als het niet waait, staan alle turbines stil. Als dan ook de zon niet schijnt, is er ook geen energie van de zon.

Ik constateer dat de overheid niet het complete verhaal vertelt. Met onze kotter hebben we destijds meegeholpen met onderzoek naar de aanleg van het windpark bij Egmond aan Zee. Het rapport dat daaruit voortvloeide was vooral erg positief voor Shell en Nuon. Nu pas, na jaren komt er vervolgonderzoek.

Nu het langzaamaan minder gaat met de economie, houdt het op een gegeven moment vanzelf op met alle moderne-mensen-wensen. Er is door de overheid de afgelopen jaren flink met geld gestrooid. Dat kan niet goed blijven gaan.”

3. Is je fotografie een manier om optimistisch te blijven, om dagelijks het schone, het ware en goede in de wereld te blijven zien?

“Misschien wel. Het is een fijne hobby waarmee ik mijzelf en anderen geregeld verras en blij maak. Zo houd je de narigheid een beetje op afstand. De korte teksten die ik er online op Twitter bij schrijf geven vaak een extra zetje; ik hoop dat mensen er even om kunnen glimlachen. Ik heb er zelf veel plezier in, daarom ligt mijn camera ook altijd klaar.

Ik fotografeer met een Sony-6400, een uitstekende camera voor op zee, omdat hij uit de losse pols gefotografeerd, automatisch beweging corrigeert. Ik heb er een 70/350 mm telelens bij, die eveneens stabiliseert. Dat scheelt een hoop in scherpte. De camera legt wat mij betreft ook de werkelijke buitenkleuren vast. Ik wil zo realistisch mogelijk fotograferen, wil het echte buitenbeeld, de echte sfeer op zee laten zien. Realistische fotografie is mijn uitgangspunt. Er worden al genoeg foto’s geplaatst die bewerkt zijn.

Alertheid is wel geboden op zee. Specifieke kleuren en zeldzame sferen zijn vaak in een paar minuten weer verdwenen en als ik kotters van collega’s fotografeer, zijn die ook weer zo ver weg aan de horizon.

Ik zit al veertig jaar op het water, maar het vissersleven gaat nooit vervelen. Ieder dag is de zonsopkomst en zonsondergang weer anders. Er is altijd kleur- en sfeerverschil. Ik zie luchten van goud tot zilver, van groen tot blauw en oranje. Het blijft fascinerend op het water.

Eenmaal thuis geef ik mij over aan mijn andere hobby: koken. Vaak gebruik ik recepten met heerlijke verse Noordzee-vis en Hollandse garnalen.  Ik probeer er telkens weer iets bijzonders van te maken. De opgemaakte bordjes leg ik vast met de camera. Jullie vroegen naar een feestdagenrecept, maar dat laat ik liever aan mensen zelf over. Wel wil ik de lezer inspireren met een aantal foto’s van garnalenvariaties. Hollandse garnalen zijn altijd weer smullen en ze lenen zich uitstekend voor een mooi feestgerecht.”

Tekst: Michel Verschoor, Foto’s: Koos de Visser

#Noordzee #kust #visserij #beleving
Goedemorgen ☕️☕️??
De laatste foto’s van af zee dit jaar ?
Merci ????volgers en maak er gezonde toffe dagen van samen ??? pic.twitter.com/OXIQITANns

— koos de visser (@Koos_GO58) December 22, 2022