De verborgen corruptie
5 min read
Wytske Postma (CDA) en haar Stichting de Noordzee vieren een feestje. De EU heeft ingestemd met een voor vissers gesloten gebied in de Noordzee zo groot als de provincie Drenthe…
Door Jan Steven Korf, Noordzeevisser
Reden voor een feestje. Het is het type doelstelling dat groene organisaties graag willen behalen. Want heel belangrijk voor ‘natuurherstel’. De natuur in de Noordzee staat volgens natuur- en milieuorganisaties namelijk op omvallen en nu is er eindelijk een stap gezet tot herstel. Niet dat de wetenschap glashard is over dit ‘omvallen’, maar dat is ook niet belangrijk. Het wordt nooit zo gebracht, maar zeenatuur beschermen is hoogstwaarschijnlijk een voorzorgmaatregel om een echte ramp te voorkomen. Het is een ordinaire uitruil waar het opofferen van de visserij het wisselgeld is.
Vijf procent is er nu gesloten voor vissers en ‘beschermd’ in de ogen van ngo’s. Maar politici en activisten willen naar vijftienprocent gesloten gebieden in 2030. En uiteindelijk naar dertig procent wereldwijd. De gebieden worden gesloten voor bodem beroerende visserij. Zeg maar sleepnetvisserij.
Er is een gebied in de Noordzee dat tientallen malen groter is dan Provincie Drenthe. In 1989 werd dit gebied gesloten voor de boomkor met meer dan 300 pk. In de beginjaren hadden kleinere Deense schepen er een goed stuk brood van. Ook de kleine eurokotters verdienden er een dikke boterham.
Echter gaandeweg veranderde het beeld in deze zogeheten Scholbox. Er zat steeds minder vis. Het was niet eens meer lonend om daar te vissen. Het hele gebied veranderde in een onderwaterwoestijn.
Er is meerdere keren door de visserij verzocht een evaluatierapport van deze scholbox te maken. In de dertig jaar heeft men niet onderzocht waarom daar geen vis meer zwemt. Biologen die zich indertijd uitspraken voor een soort broedgebied van de schol, wassen nu hun handen in onschuld.
En jawel de geschiedenis herhaalt zich. Er worden mooie verhalen door Stichting Noordzee aan opgehangen. “Het worden broedgebieden. De biodiversiteit gaat zich herstellen. Herstel van riffen en zandbanken. Rustgebieden voor bruinvissen. Natuurherstel in optima forma.” Volgens idealisten, die natuurlijk voor het grootste deel zelf nog nooit dag in dag uit als vissers op zee zijn geweest en dus nauwelijks ervaring hebben met de dynamiek van de Noordzee.
Hebben we dan niets geleerd of zijn we hardleers? Kijk naar de Scholbox. Vis wil er niet meer zwemmen. Het hele gebied is verzuurd en verstikt door zeesterren.
Maar je bent een ngo met idealistische doelstellingen en er is een overwinning behaald. We maken in drie gebieden als het ware een Noordzee-aquarium. En dat heeft Stichting Noordzee fraai voor elkaar gekregen.
Mag er over tien jaar een evaluatie plaatsvinden? Kijken of de biodiversiteit inderdaad zoveel meer is geworden? En kunnen we dan nu direct beginnen, zodat we exact weten wat de uitgangspositie is? Zodat we straks weten of natuurherstel heeft plaatsgevonden? Mogen amateur duikers zich verwonderen alsof dat ze rond het Australische Great Barrier Reef zijn beland?
Het zijn vragen waar waarschijnlijk geen antwoord op komt. Wat is eigenlijk de werkelijke reden achter deze gesloten gebieden?
We citeren de propaganda van Stichting De Noordzee: “Doeltreffende bescherming van mariene gebieden biedt meerdere grote voordelen. Allereerst versterkt het de biodiversiteit in zee. Daarnaast zorgt het voor gezonde visbestanden, wat gunstig is voor een duurzame visserij. Tenslotte helpt het in de strijd tegen klimaatverandering. In de zeebodem wordt namelijk koolstof vastgelegd en als de bodem door sleepnetten wordt beroerd, komt er koolstof vrij en kan dit als CO2 in de atmosfeer belanden. Door maatregelen tegen bodemverstoring te nemen, blijft deze kwetsbare ‘carbon sink’ intact. Een gezond ecosysteem maakt de Noordzee dus weerbaar waardoor de mens ook in de toekomst gebruik kan blijven maken van de zee, zoals voor duurzame energiewinning en voedselwinning.”
Ik wil u graag wijzen op de laatste alinea.
“Een gezond ecosysteem. Waardoor er voor de toekomst duurzame energie en voedselwinning kan plaatsvinden.”
Ik ga even terug naar het Noordzee-akkoord waaronder meerdere gebruikers van de Noordzee hun handtekening hebben gezet. Behalve de visserij omdat er geen toekomstperspectief werd geboden.
De inkt was nog niet droog of de ngo’s tekenden samen met de energietransitiebedrijven een principe-akkoord.
Nu komt de aap uit de mouw. De ngo’s krijgen het voor elkaar om gebieden te sluiten. Vervolgens door deze gesloten gebieden wordt het ecosysteem dusdanig hersteld dat we de Noordzee vol kunnen bouwen met windmolens… Ziet u wat er dus gaande is?
Ik heb altijd gedacht dat natuur- en milieuorganisaties zich spiegelden aan hun principes. Dat ideologische denkbeeld is losgelaten. De Noordzee volbouwen met windmolens hebben activisten helemaal geen moeite mee (want principe-akkoord). Ze krijgen wisselgeld van de energiebedrijven.
Als jullie ons met rust laten, zorgen wij dat de stichting zich financieel geen zorgen hoeft te maken.
Kijk maar naar de logo’s van de sponsors.
Men gaat voorbij aan de impact van windmolenparken. Vogels, bruinvissen, grote walvissen, de bio diverse mariene ecosystemen waar die zich ophouden staan onder zware druk bij de bouw en exploitatie van windparken.
Men zegt er niets over. Je bijt niet in de hand die je voedt. Men praat niet over koolstof die als CO-2 in de atmosfeer terechtkomt door het heien van fundaties en het tot vijf meter diep in de zeebodem graven van duizenden kilometers kabel. Dat doen alleen vissers met hun sleep netten.
Eigenlijk is het een eeuwenoud systeem. Vroeger in de RK-Kerk kocht je aflaten om je zieltje te verzekeren in het hiernamaals. Onze ngo’s verzekeren zich van gesloten gebieden om hun geweten schoon te praten als onze Noordzee wordt volgebouwd met windmolens.
Directeur van Stichting Noordzee Wytske Postma is heel duidelijk. Er moeten in de toekomt nog veel grotere stappen worden gezet. We moeten van vijf naar vijftien procent gesloten gebieden. De Noordzeebodem moet worden beschermd en we moeten onze mooie Noordzeenatuur beschermen en laten herstellen…
Dus nog meer gesloten gebieden en nog meer windmolenparken. Wat een hypocriet met haar slordige 150.000 per jaar. Eigenlijk word ik van dit hele verhaal onpasselijk en Nederland slikt het als zoete koek. En ja er is dus ook een slachtoffer. De visserij.
Naast windmolenparken volgt nog meer compensatie de vorm van gesloten gebieden. De politiek vindt het prima omdat we zo lekker groen en duurzaam bezig zijn…
Ik denk aan een spreekwoord: Wie wind zaait, zal storm oogsten.
