BRA-7 vangt slagtand van mammoet nabij Eurogeul

2 min read

Waar de uitbreiding van de Maasvlakte al niet toe kan leiden. De Duitse Eurokotter BRA-7, eigendom van het Duitse zusterbedrijf van de Helderse rederij Kraak, deed onlangs bij zeer mooi weer een aantal trekken in de buurt van de Maascenter-boei en haalde enkele verrassende overblijfselen uit de prehistorie naar boven.

Door: W.M. den Heijer

Bij de eerste zes à zeven trekken nabij de Eurogeul ving schipper Dirk Kraak telkens bot. Maar op het moment dat de moed bijna in de schoenen van het aanwezige gezelschap was gezonken, plofte de kuil zowat uit elkaar. Na het voorzichtig losmaken van de kuilstrop bleek er onder andere een bijna drie meter grote slagtand van een mammoet in te zitten.

De BRA-7 was ’s ochtends vertrokken met een groepje archeologen, een cameraman en enkele mensen van TV-Rijnmond. “Iedereen was laaiend enthousiast toen we het een en ander in de kuil aantroffen, want we hadden al een paar pogingen ondernomen. En je moet je voorstellen, dat het in de geul meer dan 27 meter diep is. Dat is dieper dan de gemiddelde diepte van de zuidelijke Noordzee. Maar omdat hier telkens gebaggerd moet worden, komt er ook veel geschiedenis bloot te liggen. Niet alleen om de zaak op diepte te houden, maar ook om genoeg zand te winnen voor het opspuiten van de Maasvlakte 2”, aldus Dirk Kraak (45). Behalve de enorme slagtand ving de Duitse Eurokotter ook nog een compleet bekken van een mammoet en verder wat kleine botjes van andere prehistorische dieren. Het archeologisch onderzoek maakt deel uit van een groter onderzoek (Milieu Effect Rapportage –MER) dat in opdracht van het Havenbedrijf Rotterdam door de BRA-7 wordt uitgevoerd.

Dirk Kraak: “Wij meten de gevolgen van de zandwinning voor de Tweede Maasvlakte. We hebben al met een planktonnet gevist en met een conventioneel boomkortuig om een beeld te krijgen van onder andere de soortensamenstelling en de hoeveelheid juveniele vis die hier voorkomt. Verder meten we de waterkolom en de vervuiling en verzamelen we bodemmonsters. Dat betekent dat we sediment naar boven halen om te kijken wat er in de verschillende lagen leeft. En daar kijken wij vaak van op. Er is geen plek hetzelfde. De ene keer zien we allemaal kleine kreeftjes, soms tot op tien centimeter in de bodem en de andere keer treffen we mesheften aan. We zijn echt onder de indruk van de enorme verscheidenheid per locatie. Er was een klein budget voor archeologisch onderzoek om de geschiedenis van het gebied enigszins in kaart te brengen, maar nu we een paar kostbare exemplaren hebben opgevist, vermoed ik dat hier wellicht een vervolg op komt.” Dirk Kraak is enthousiast over het onderzoek waar hij intussen bijna drie jaar een bijdrage aan levert door gedurende bepaalde perioden van het jaar het gebied uit te kammen. Hij stelt dat ie zelf ook een goede indruk krijgt van de effecten die kustuitbreiding veroorzaken. “Wij leren er veel van.”