Hoe werkt de besluitvorming rond puls visserij?

De besluitvorming in Europa is na het Lissabonverdrag ingewikkelder geworden. In de visserij is het na de GVB-herziening 2013 daar bovenop nog eens extra gecompliceerd geworden.

Er zijn vier belangrijke spelers die we moeten onderscheiden: De Europese Commissie, de Europese Raad van Ministers, het Europese Parlement en de Regionale Groepen van (in ons geval Noordzee-) lidstaten. Als je er niet elke dag mee te maken hebt is dit een complex speelveld. Daarom doen we hier een poging om uit te leggen waar we staan, waar we heen gaan en welke tussenstations er zijn.

Het pulsdossier is onderdeel van de heel complexe nieuwe verordening Technische Maatregelen (TM in jargon). De huidige verordening TM dateert uit 1998. Deze is al jaren aan renovatie of vernieuwing toe.

Daartoe heeft de Europese Commissie na vele jaren gedegen voorbereiding in 2016 een voorstel gemaakt. Met als doel om een grote vereenvoudiging door te voeren en om de uitvoering vooral bij de Regionale Groepen te leggen. Logisch, want iedereen roept om “minder Brussel” en “meer Regio” in de besluitvorming. In dat voorstel van de Commissie werd puls als het meest onderzochte vistuig van West-Europa gepresenteerd. Een tuig wat alle duurzaamheidstesten had doorstaan. De Commissie wilde het gebruik permanent toestaan en de uitvoering aan de Regionale Groepen overlaten. Dat zag er dus mooi uit.

Maar de Europese Raad (van Ministers) gooide het eerste roet in het eten. Ze wilden de meeste vereenvoudigingen uit het voorstel verwijderen. In dat spel sneuvelde ook het voorstel om pulsvisserij vrij te geven. De Ministers wilden geen stap voorwaarts zetten.

Diverse landen, waaronder Nederland, waren het daar niet mee eens en stemden tegen. Maar de meeste stemmen gelden. Dus zetten de Ministers de terugtocht naar ouderwetse regelgeving toch in.

In het Europees Parlement gebeurde eigenlijk hetzelfde, maar om heel andere redenen. Daar vertrouwden een groot aantal parlementariërs (vnl. vanuit de ‘groene’ hoek) de lidstaten helemaal niet op dit onderwerp en zij wilden daarom zoveel mogelijk dicht timmeren. Ze vroegen bijvoorbeeld om onrealistische eisen rondom discards etc. in de regeling opnemen. Ook wilden veel parlementariërs puls de nek om draaien. Uit onwetendheid en angst voor nieuwigheden. Of opgestookt door tegenstanders met ongefundeerde argumenten.

Dezelfde politici die steeds roepen dat je ‘wetenschap moet volgen’ schoven de rapportages nu net zo makkelijk terzijde. Bij de stemming 2 weken geleden in de Visserijcommissie (de visserijspecialisten in het Europees Parlement) bleef een compromis om puls een kans te geven gelukkig overeind. Een voorstel om puls eigenlijk alsnog de nek om te draaien haalde het net niet.

Nu gaat over die twee voor ons essentiële voorstellen, met nog ongeveer 800 andere voorstellen over die verordening TM, gestemd worden door het voltallige Europese Parlement. De uitslag weten we waarschijnlijk medio februari. Dan gaat de democratische trein naar een volgend station. Dan gaan de Raad (ministers) en Parlement onderhandelen. Tot er een besluit over de nieuwe verordening TM ligt. Hier is ook de Commissie weer bij betrokken, vandaar wordt dit de triloog genoemd.

Dat besluit zal per definitie een gedrocht worden. Want met het prima voorstel van de Commissie is eerst de Raad aan de haal gegaan en vervolgens heeft het Parlement een andere duit in het zakje gedaan. We houden ons hart vast, maar rekenen op iets van een combinatie van een bikini en een skipak, te koud in de winter en te warm in de zomer, dus het hele jaar onbruikbaar. Dit klinkt cynisch en dat is het ook. Maar tegelijk is het wel realiteit.

Als er uiteindelijk een verordening ligt, gaan we naar een volgend station. We zitten dan inmiddels in 2019 en de Britse passagiers hebben de Europese trein verlaten. Dan komt het proces wellicht bij de regionale groepen die de uitvoering moeten regelen. Wellicht weer onderhandelen, met Fransen, Denen en Duitsers en Belgen over het daadwerkelijke gebruik van de puls. Hoe dat dan loopt in 2019 is een groot vraagteken en met de Britten moet een aparte afspraak gemaakt worden. Kortom we hebben nog een hele weg af te leggen.

Het hele verhaal bondig samengevat

De Raad is niet enthousiast over Puls, integendeel. Het Parlement neemt hopelijk in februari een compromis over puls aan. In de onderhandelingen tussen Raad en Parlement moeten we afwachten wat er van puls overeind blijft. Die onderhandelingen duren waarschijnlijk tot in het najaar van 2018.

Ondertussen is ook Brexit een realiteit aan het worden. In 2019 zullen de lidstaten rond de Noordzee moeten bespreken hoe ze met pulsgebruik omgaan, op basis van de nieuwe verordening. Daarnaast moet het VK besluiten of en hoe ze puls gaat toestaan of niet.

Kortom: de stemming in het Parlement begin februari is weer een horde, maar we staan aan het begin van een lang en ingewikkeld proces. Daarbij moeten we voortdurend de vinger aan de pols houden. Voor VisNed is het dossier puls van topprioriteit. Daarom zijn we er zoveel voor op pad. We weten ons gelukkig in dit alles enorm gesteund door betrokken Europarlementariërs (met name Peter van Dalen en Annie Schreijer-Pierik), betrokken ambtenaren van LNV en een zeer gemotiveerde Minister Schouten. [Nieuwsbericht VisNed -1 december 2017]