IJsland beschuldigd van in gevaar brengen makreelbestanden door toenemende vangsten

IJsland is ervan beschuldigd de duurzaamheid op lange termijn van vitale makreelbestanden te bedreigen nadat het zijn vangsten in de internationale wateren van het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan eenzijdig heeft verhoogd.

In een verdomd gelekt document dat tijdens een bijeenkomst in Londen in oktober is overeengekomen, hebben de EU, Noorwegen en de Faeröer het besluit van Reykjavik om zijn quotum zonder overleg aanzienlijk te verhogen bekritiseerd. Rusland en Groenland werden ook bekritiseerd.

“De delegaties betreuren ten zeerste het besluit van IJsland in 2019 om zijn eenzijdige quotum te verhogen tot niveaus die veel hoger liggen dan zijn eerdere claims, die door de delegaties worden betwist,” stelt het document.

“Een dergelijke actie, die geen wetenschappelijke rechtvaardiging heeft, ondermijnt de inspanningen van de EU, Noorwegen en de Faeröer om de duurzaamheid van het bestand op lange termijn te bevorderen en het besluit om de totale toegestane vangst in 2019 niet naar boven te herzien.”

De drie zeiden dat ze “verder spijt hebben dat IJsland ervoor heeft gekozen om niet met zijn internationale partners in zee te gaan” voordat het zijn vangst “substantieel” verhoogde, en bekritiseerden soortgelijke, zij het minder belangrijke, unilaterale quotaverhogingen door Rusland en Groenland.

Het escalerende geschil weerspiegelt de kabeljauwoorlogen van de jaren 1950, 60 en 70, toen het VK en IJsland herhaaldelijk en soms gewelddadig botsten over Reykjavik’s uiteindelijk succesvolle inspanningen om de toegang tot zijn rijke visserij te beperken door de grenzen van zijn nationale wateren, of exclusieve economische zone, te vergroten. .

Makreel is het belangrijkste bestand van de Britse visindustrie, met een waarde van meer dan een half miljard pond per jaar. Historisch gezien is het gedeeld met andere kuststaten wiens wateren de makreel passeren – met name de EU, Noorwegen en de Faeröer.

Meld u aan voor de e-mail van Green Light om de belangrijkste verhalen van de planeet te ontvangen
Lees verder
Elk jaar bevelen onafhankelijke wetenschappers van het Internationaal Comité voor Onderzoek van de Zee de totale vangstniveaus aan – over het algemeen ongeveer 1 miljoen ton – die veilig kunnen worden gevangen in nationale en internationale wateren om de gezondheid van het bestand te beschermen.

De Noordoost-Atlantische Visserijcommissie (NEAFC), bestaande uit de EU, Noorwegen en Denemarken – die de Faeröer en Groenland vertegenwoordigen – plus IJsland en Rusland, wordt vervolgens geacht die limiet te beheren en te handhaven.

IJsland, Rusland en Groenland zijn het echter niet eens over quota en stellen in feite hun eigen limieten vast, waardoor de resterende leden hun jaarlijkse vangst met ongeveer 15% kunnen verminderen om de activiteiten van de andere drie, met name in internationale wateren, te compenseren.

Die vangst op volle zee is gestegen van ongeveer 70.000 ton vijf jaar geleden, of 9% van het totaal, tot meer dan 200.000 ton, of meer dan 20% in 2018, toen 60% van de gevangen makreel uit internationale wateren kwam.

“Als IJsland, Rusland en Groenland hun vangsten in dit tempo blijven laten groeien, zou dit nu gezonde bestand opnieuw serieus in gevaar kunnen worden gebracht”, zei Terri Portmann, een maritieme adviseur, die zei dat ze ook werd getroffen door recente IJslandse trawlerbestellingen.

“In het verleden waren IJsland, Rusland en Groenland blij om tweedehands schepen uit Schotland of Noorwegen te kopen voor dit soort vissen,” zei ze. “Maar ze hebben nu state-of-the-art, £ 30m-40m supertrawlers in bestelling – enorme investeringen voor een visserij waarvoor deze vloten geen ’toewijzing’ hebben om op te vissen.”

Grote Britse visdetailhandelaren, waaronder de grote supermarktketens, zouden deze week gedeeltelijk in Londen bijeenkomen om te bespreken welke maatregelen moeten worden genomen om de toename van de niet-gereguleerde makreelvangst te ondernemen, zei Portmann, eraan toevoegend dat “een groot deel” ervan dreigde te eindigen in Britse supermarkten.

Charles Clover, uitvoerend directeur van de duurzame visserijorganisatie Blue Marine Foundation, zei dat de visserijactiviteit in internationale wateren in een alarmerend tempo toenam en “een enorm belangrijk visbestand” in gevaar kon brengen.

“Het grootste deel van deze buitensporige visserij wordt uitgevoerd door landen die geen algemene toewijzing van het bestand in het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan hebben ondertekend,” zei hij.

“Dit betekent dat het Verenigd Koninkrijk, de EU, Noorwegen en de Faeröer moeten twijfelen aan wat anderen kunnen vangen en hun eigen visvangst verminderen om een ​​goede gezondheid van het bestand te behouden.”

Dit vertegenwoordigde een “oneerlijke verdeling van een last die iedereen zou moeten dragen”, zei Clover, eraan toevoegend dat de “logische en verstandige koers” zou zijn om de makreelvangst die buiten de eigen wateren van landen kan worden gevangen te beperken tot 10% van de totaal.

IJsland heeft gezegd dat het niet zal achteruitgaan, ondanks de dreiging deze zomer van EU-sancties als het niet stopt met het eenzijdig verhogen van zijn makreelquotum. Reykjavik wil zijn vangst verhogen van 108.000 naar 140.000 ton en Groenland wil zijn aandeel met 18% verhogen tot iets meer dan 70.000 ton.

Het IJslandse ministerie van Visserij, dat beschuldigingen onderzoekt dat de grootste visserijonderneming van het land meer dan £ 6 miljoen aan steekpenningen heeft betaald om naar makreel voor Namibië te trawl, heeft gezegd dat het vissen gerechtvaardigd en verantwoordelijk is en beweerde dat het buiten de onderhandelingen met de EU is gehouden, Noorwegen en de Faeröer maken alle beslissingen.

“Meer vissen dan door wetenschappers wordt geadviseerd, is een serieuze zaak, maar de verantwoordelijkheid kan niet volledig door IJsland worden gedragen”, zei het ministerie, waarin werd opgeroepen tot zinvolle gesprekken om de rij op te lossen. Een ambtenaar van de visserij, Kristján Freyr Helgason, zei dat 15,6% van de totale makreelvangst die naar IJsland, Rusland en Groenland vertrok, “lang niet genoeg was”. (bron)