Verdienmodel Noordzee? Vergeet het maar!
1 min read
Windparken op de Noordzee, een stevig verliesmodel voor Nederland
Heeft Nederland met haar enorme potentie aan windparken op zee een verdienmodel Noordzee in handen, vraagt Martien Visser zich af. Nou, vergeet het maar, stelt hij. “Onder het huidige gesternte is het een stevig verliesmodel voor Nederland.”
Martien Visser is lector energietransitie & netintegratie, Hanzehogeschool Groningen en Manager Corporate Strategy bij Gasunie.
Martien Visser schrijft in zijn column hoe windparken op de Noordzee een enorme kostenpost worden voor Nederland. Bij overschotten daalt de stroomprijs. De prijs kan zelfs negatief worden! We moeten dan geld toe betalen om elektriciteit aan onze buurlanden te mogen leveren. Ook betaalt Nederland de dure zeekabels, waarmee de offshore windparken met de vaste wal zijn verbonden. Want ze worden gratis aan de windproducenten ter beschikking gesteld.
Windparken op de Noordzee maken toch winst? Het betreft echter louter buitenlandse ondernemingen, dus dat geld gaat, na aftrek van winstbelasting, naar het buitenland. Waarbij aangetekend dat die winst mede wordt behaald dankzij de Nederlandse subsidies.
Congestievergoedingen: Windparken op zee worden soms afgeschakeld omdat het landelijk stroomnet het niet aankan. Producenten krijgen dan een vergoeding. In 2021 betaalde TenneT 340 miljoen euro aan elektriciteitsproducenten om minder te produceren.
