Onrealistische natuurwetgeving brengt voedselproductie in gevaar
3 min read
Als onderdeel van haar biodiversiteitsstrategie heeft de Europese Commissie vorig jaar haar wet voor natuurherstel voorgesteld, de wet roept op tot nieuwe bindende doelstellingen om ecosystemen te herstellen. De verordening zal ongetwijfeld enorme en verwoestende gevolgen hebben voor de landbouw en visserij in heel Europa, waardoor visgronden gesloten moeten worden voor hersteldoeleinden.
De Commissie heeft een effectbeoordeling uitgevoerd die de werkelijke gevolgen voor de primaire producenten in Europa niet nauwkeurig weergeeft, maar zich in plaats daarvan richt op de voordelen die dit voor de samenleving zal hebben.
De Commissie verwacht dat alle herstel zal komen van het GLB of het EFMZVA, wanneer deze begrotingen al overbelast zijn; en weigert een concreet fonds voor te stellen ten voordele van alle actoren in deze transitie.
Als gevolg hiervan hebben de Landbouwcommissies (AGRI) en Visserij (PECH) van het Europees Parlement het voorstel verworpen in een ongekende stap. Op 15 juni neemt de Milieucommissie (ENVI) van het Europees Parlement een definitief besluit over het dossier. Copa-Cogeca en Europêche roepen dit comité op om de zorgen van de boeren- en vissersgemeenschappen te horen en te respecteren en verzoeken de Commissie het proces opnieuw te beginnen.
De Europese Commissie heeft vorig jaar een natuurherstelwet voorgesteld, die nieuwe juridisch bindende doelstellingen en verplichtingen invoert voor de lidstaten, en indirect voor onze Europese primaire productiesectoren. Alle leden van het Europees Parlement die de verwerping steunden, zeiden ja tegen natuurherstel, maar nee tegen een ondoordachte, onrealistische en onuitvoerbare wetgeving die het levensonderhoud van boeren en vissers en de voedselproductie in de EU in gevaar brengt. Deze sectoren hebben niet alleen te maken gehad met mondiale uitdagingen (bijv. Covid, energiecrisis, oorlog), maar ook met radicaal milieubeleid van de EU dat de voedselproductie en voedselsoevereiniteit van de EU sterk beïnvloedt.
Niels Peter Nørring, voorzitter van de werkgroep milieu voor Copa-Cogeca, zei: “Een goede natuurherstelwet kan niet worden ontworpen zonder de duidelijke inzet van boeren en vissers. Dus in plaats van dreigementen en achterdeurdeals zou de Europese Commissie terug moeten naar de tekentafel. De EU-autoriteiten moeten respecteren en erkennen dat degenen die deze wet ten uitvoer zullen leggen, deze niet als haalbaar, werkbaar of uitvoerbaar beschouwen.”
Javier Garat, voorzitter van Europêche: “De Commissie heeft een gepolariseerd debat over de EU-natuurherstelwet gecreëerd. Evenzo hebben Ngo’s het debat gepolitiseerd en vereenvoudigd door Europarlementariërs voor of tegen de natuur op te sommen. Maar het probleem is dat we een punt hebben bereikt waarop bescherming synoniem is met uitsluiting. We moeten proberen milieubescherming verenigbaar te maken met menselijke activiteiten en in het bijzonder met de broodnodige productie van voedsel. We importeren nu al 70% van de visproducten die we in Europa consumeren. De nieuwe wet zal zeker bijdragen aan het vergroten van de voedselzekerheidskloof.”
Volgens de sector maakte het debat over de nieuwe natuurwet één ding duidelijk. Om tegemoet te komen aan de behoeften van haar bevolking, moet de EU een duidelijk antwoord geven op de fundamentele vraag: hoeveel voedsel moet de EU produceren/importeren en is het verstandig om onze voedselzekerheid toe te vertrouwen aan derde landen?
