Europese voedselzekerheid staat op het spel

In Nederland – en in mindere mate in België – zien we dat de agrarische sector eraan moet geloven. Boeren worden van hun land verjaagd en vissers worden van zee verdreven. In Nederland delven ook IJsselmeervissers het onderspit vanwege een zogenaamd ‘slechte’ palingstand. De visserspraktijk laat echter al zeker tien jaar een totaal ander beeld zien.

Door Willem den Heijer

Het huidige kabinet zal mijns inziens niet tot bezinning komen. Daarvoor ontbreekt gezond verstand. Maar als dat dwalende kabinet zo doorgaat, en ook Brussel niet thuis geeft, komt toch echt de voedselzekerheid in Europa op het spel staan.

Nederlandse boeren worden afgerekend op hun productievolume. Dat zou te groot zijn. ‘Progressieve’ leegschedels onder de bevolking vinden dat productie voor eigen bewoners voldoende moet zijn. Export is ineens een besmet woord. Daar is toch niks mis mee? We maken deel uit van een Europese familie; de EU en van een wereldgemeenschap.

Handel is van alle tijden. Heel veel landbouwproducten gaan naar de lidstaten van de EU. Dat geldt waarschijnlijk nog meer voor vis. De vis die Nederlandse kotters aan wal brengen is voor 95 procent bestemd voor de export. Spanje, Italië, Zwitserland, Frankrijk, België, Portugal Griekenland en Duitsland zijn verzot op in Nederland aangevoerde Noordzeevis en garnalen. Maar ook in Nederland gekweekte en in kustwateren gevangen schelpdieren (mosselen, oesters, kokkels en scheermessen) gaan de grens over.

Kortom de primaire sector in Nederland speelt een belangrijke rol in die voedselvoorziening van andere EU-lidstaten.

Maar ja, de boeren en de vissers moeten eraan geloven. Als de situatie niet spoedig verandert, dan is het volgend jaar in veel havens heel erg stil. Een recent bezoek van Koning Willem Alexander in Stellendam zal daar niets aan veranderen. Alsof hij op basis van z’n indrukken aan de kade ineens de geest krijgt en zegt; ‘We moeten de vloot helpen en in stand houden’. We geloven toch niet in sprookjes en ik geloof al helemaal niet in de competentie van Willem. Ik kan niet zeggen dat hij en z’n familie de laatste jaren een sterke intellectuele indruk hebben achtergelaten. Verre van dat zelfs.

In december visten nog grofweg zo’n 47 boomkorkotters. Ruim een jaar geleden waren dat er nog 70. Van die 47 kotters die nu nog vissen, zijn er ongeveer twintig die zich aangemeld hebben voor sanering. Als dat zo doorgaat en de aanvragen worden gehonoreerd dan resteert er straks een vlootje van nog geen dertig kotters. Dat is echt peanuts. Daardoor zullen de huidige quota aan schol en tong nooit meer optimaal benut kunnen worden. De optimale benutting van beide platvisquota was de afgelopen jaren al erg lastig, maar zal dus nog verder afnemen. Kortom, een toekomst met veel minder tong en schol op het bord.

Wat doet dat met de prijs op de afslag? En wat betekent dat voor landen waar beide Noordzeesoorten erg populair zijn?

Onzekerheden die niet zomaar even weggepoetst kunnen worden.

In EU-landen waar ze door onze vissers aangevoerde Noordzeevis consumeren, zullen ze dus genoegen moeten nemen met veel minder. Daar zullen ze niet blij mee zijn. Elders (o.a. Ierland) gaan ook vissersschepen uit de vaart en als straks de stikstofmaatregelen in andere Noordzeelanden vaste grond onder de voeten gaan krijgen, dan is het hek van de dam. In Den Haag hebben ze geen flauw idee welke koers ze zijn ingeslagen. Maar dat de primaire sector straks de nek om is gedraaid in Nederland en dat in andere EU-lidstaten voedselschaarste kan optreden deert ze niet.

Het ziet er allemaal niet jofel uit wat ons en inwoners van andere EU-landen te wachten staat. Het gezonde verstand is ver te zoeken.

Bron: EMK vissers via Facebook

De #uitvaart van de UK-1. Onderweg naar de sloper in Kampen. De #sanering van de Nederlandse vissersvloot is in volle gang. pic.twitter.com/O4FzU4fpdN

— EMK-vissers (@EMKvissers) December 20, 2022