Massale aalsterfte in Duitsland

De afgelopen nachten zijn tientallen tonnen aal gestorven in de Duitse rivieren. Deze schieralen wilden hun reis naar de Sargassozee beginnen om zich voort te planten, maar vonden de dood in waterkrachtcentrales.

Na maanden van droogte is er veel neerslag gevallen, wat ertoe leidde dat de waterstanden en de afvoer van rivieren zoals de Lahn (een Duitse zijrivier van de Rijn) snel stegen.

Voor schieraal – geslachtsrijpe, overwegend vrouwelijk palingen van ongeveer 15 tot 20 jaar oud die minimaal 60 centimeter maar soms wel een meter lang zijn – was dit het teken om massaal te gaan migreren. Dit doen ze stroomafwaarts door de Rijn, via de Atlantische Oceaan naar de Sargassozee (nabij de Golf van Mexico) om zich daar voort te planten.

Grootste struikelblok

Op deze ongeveer 6.000 km lange reis bevindt het grootste struikelblok zich direct aan het begin. Op de weg naar zee sneuvelen in zijrivieren van de Rijn zoals de Main, Moezel, Fulda en Werra vele alen – de afgelopen nachten waarschijnlijk tientallen tonnen – in turbinebladen van waterkrachtcentrales, de bijbehorende vuilroosters en door plotseling optredende drukverschillen tijdens passage door de turbines. Ook raken veel alen ernstig beschadigd (bijvoorbeeld inwendige bloedingen) en sterven deze vissen na een paar dagen alsnog.

Sterfte in waterkrachtcentrales

Nagenoeg alle waterkrachtcentrales in Duitsland en de rest van Europa draaien nog zonder goede visgeleidingssystemen. Dit terwijl de aal op de lijst van de International Union for Conservation of Nature als ‘critically endangered’ staat genoteerd en de Europese Unie een aalmanagementplan heeft aangenomen om deze unieke vissoort maximaal te beschermen. Toch zijn waterkrachtcentrales nog altijd verantwoordelijk voor een belangrijk deel van de aalsterfte. Daarbij worden naast paling dagelijks vis van alle soorten en lengtes gedood in de waterkrachtcentrales.