“Aanlandingsplicht is catastrofaal voor visserijsector”

De Belgische visserijsector beleeft moeilijke tijden door de aanlandingsplicht die sinds 2015 in voege is. Dat melden de sector en Visgro, de beroepsvereniging voor visgroothandelaren. De sector vraagt Europa om dringende bijsturingen.

“De aanlandingsplicht komt gewoonweg te laat en is intussen volkomen achterhaald. De vissers vissen al jaren vanuit een sterk ecologische bewustzijn”, aldus Maarten du Bois van Visgro. Hij is van mening dat de aanlandingsplicht catastrofaal kan zijn voor de hele sector, niet enkel voor de vloot maar ook voor de toeleveranciers en visverwerkers.

De aanlandinsgplicht, die van kracht ging in 2015 en tot 2019 geleidelijk wordt ingevoerd, werd aanvankelijk door Europa in het leven geroepen om de visbestanden te beschermen en voedselverspilling tegen te gaan. Door die maatregel moeten vissers alles wat ze bovenhalen ook aan land brengen. Voorheen werden te kleine, of dode vissen en andere schelp- en schaaldieren terug in de zee gegooid, maar nu de aanlandingsplicht een aantal jaar in voege is, blijkt de regel nadelig voor de vissers. Dat zegt de sector, die zich gesteund voelt door tal van wetenschappers en onderzoekscentra zoals het Instituut voor Landbouw en Visserijonderzoek (ILVO).

De economische rendabiliteit daalt omdat er veel minder ruimte op het schip overblijft doordat vissers alles moeten meenemen. Dat betekent dat ze ook vaker aan land moeten komen, wat niet efficiënt is. Tegelijkertijd wordt er ook heel wat jonge vis aangeland, waarvan het verboden is ze voor menselijke consumptie aan te bieden. In het beste geval wordt er dan vismeel van gemaakt. Bovendien weegt het jonge broed op de quota. De verspilde vis wordt van het visquotum afgetrokken. Daardoor worden bepaalde visgronden afgesloten en verengt het gebied voor de vissers.

Volgens Maarten du Bois van Visgro zijn er de jongste jaren heel wat inspanningen geleverd om op een duurzame manier vis boven te halen: de sleeptuigen zijn lichter en minder schadelijk voor de zeebodem, en de schepen zijn verbeterd en stoten minder uit. Ook de quota, de hoeveelheid vis die mag bovengehaald worden, worden door de sector gerespecteerd. “Zonde, want het gaat beter met de sector, nu onder meer de brandstofprijzen zijn gezakt en de visprijzen terug stijgen.” Het doel was om de visbestanden te verhogen, maar ook dat doel wordt voorbijgeschoten. De jonge vissen die opgehaald worden, zijn ten dode op geschreven, en krijgen de kans niet om te groeien en op termijn zelf te broeden.

“Initieel was het goed bedoeld”, aldus Europees parlementslid Tom Vandenkendelaere (CD&V) die de problematiek op de Europese agenda wil plaatsen. “Maar het is duidelijk dat de maatregelen enkele aanpassingen moeten ondergaan. Er zijn verschillende manieren. De sector blijft innoveren. Zo kunnen de nieuwe technieken, zoals het zogenaamde Vlaamse Paneel of slimme netaanpassingen, nog verder uitgewerkt worden. Er kunnen ook uitzonderingen worden gemaakt voor bepaalde vissoorten. Zo zien we dat rog 72 procent kans op overleven heeft, schol 48 procent en schaal- en schelpdieren zelfs 75 procent. En dode vissen kunnen nog steeds dienen als voedsel voor andere vissen. Ik ga ook spreken met andere landen om te bekijken of de visserijsector daar dezelfde problemen kent. We mogen alleszins niet doof blijven en moeten luisteren naar de noden van de sector.”

“De hele aanlandingsplicht, zoals die nu op tafel ligt, is volstrekt onuitvoerbaar”, aldus Urbain Wintein, voorzitter van de Rederscentrale. “We werken er hard aan, maar het stevent af op een totale mislukking. Dit standpunt wordt gedeeld door onze collega’s in Nederland.”

Voor du Bois moet de aanlandplicht meteen stoppen. “Dit kan catastrofaal zijn voor de hele sector, niet enkel voor de vloot maar ook voor de toeleveranciers en visverwerkers”. Hij maakt zich ook zorgen over de Brexit. “De toekomst is onduidelijk. Wat als de visgronden rond Groot-Brittannië worden afgesloten? Dan wordt het visgebied een pak kleiner, wat automatisch ook zal wegen op de quota in de andere visgebieden.” [Bron: Vilt]