Britten tot op het bot verdeeld in Brexit

VisNed maakt zich steeds grotere zorgen over Brexit. De chaos lijkt per dag toe te nemen. De Britten maken geen keuzes en kunnen dat ook niet. Ze zijn tot op het bot verdeeld.

Brexiters en Blijvers. Schotten, Engelsen, Welshmen en Noord-Ieren. En de visserijorganisaties buitelen over elkaar heen met stoere taal. Maar het grote probleem in de Britse visserij, namelijk de scheve interne quotum verdeling, wordt helemaal niet opgelost door Brexit. Dat probleem wordt alleen maar groter.

De interne verdeeldheid leidt tot vertraging, waardoor het proces straks in een fase van ‘stoom en kokend water’ terechtkomt. En dan kan het zomaar zijn dat er visserijconcessies gedaan moeten worden. En wat er dan gebeurt is koffiedik kijken…

Dat gaan we natuurlijk proberen te voorkomen. Met een heel goeie en effectieve lobby. Maar het blijft gevaarlijk. En dat de Fishing for Leave Brexiters super anti-puls zijn helpt niet. Daarom gaat VisNed toch proberen met deze mensen in gesprek te komen over pulsvisserij.

Knollen voor citroenen
VisNed is niet de enige partij die zich zorgen maakt. Afgelopen week heeft de EU de zaak naar het VK op scherp gezet. Eigenlijk zeggen de 27 ‘en nu is het speelkwartier over en gaan jullie eindelijk eens serieus aan de slag’.

We zien ook dat er druk uitgeoefend wordt op Britse visserijvoormannen. Aan de ene kant praten ze hun achterban – verblind door de grote verwachtingen die zij van Brexit hebben – naar de mond. Daarmee verkopen ze hen knollen voor citroenen. Want intern zeggen diezelfde voormannen heel wat anders. Houden ze rekening met een heel realistisch scenario. Van een twee jarige overgangsperiode waarin ze wel EU gebonden zijn, maar niets meer hebben in te brengen.

Alleen maar verliezers
De schade aan de Europese kant dreigt in alle vissersgemeenschappen van Hanstholm tot aan Vigo. Voor vissers, voor havens, afslagen, handelaren en verwerkers. En de winst aan de VK kant? Die is voor de grote Schotse pelagische schippers, en de Whitefish vloot die alleen winstgevend is door voluit gebruik te maken van goedkope vissers uit de Filippijnen, Indonesië en Ghana. Wat zij dan zien als ontwikkelingshulp, maar wat eigenlijk iets van een vorm van uitbuiting is.

Maar dat mag niet hardop gezegd worden. Hoe ze in Schotland trouwens het ILO-verdrag C 188 goed kunnen toepassen is ons overigens een raadsel, want daaruit vloeien EU-regels voort en daar zullen ook de Schotten tot en met 2020 nog steeds aan gebonden zijn. Kortom: Brexit blijft verwarrend en heel spannend. [Nieuwsbericht VisNed – 2 maart 2018]