Betekent brexit het einde van de Belgische visser?

De Vlaamse vissers beleven niet de gemakkelijkste decennia. De vloot is de voorbije twintig jaar met bijna de helft gekrompen: niet alleen door efficiëntere en grotere schepen, ook omdat de sector niet voor iedereen rendabel bleek.

En de voorbije maanden kelderden de visprijzen door de coronacrisis. Pas toen Vlaams minister Hilde Crevits (CD&V) en de Europe Unie 600.000 euro aan stilligpremies uitdeelden, daalde het aanbod vis en stabiliseerden de prijzen. Nu kijken ze met een bang hart naar de brexit.

Hoe lagen de kaarten voor de brexit?

Sinds het Europees gemeenschappelijk visserijbeleid in de jaren zeventig en tachtig werd uitgewerkt, wordt de visserij in alle wateren van de lidstaten door de Unie beheerd. Enkel in de twaalfmijlszone buiten de kustlijn kunnen de landen onderlinge overeenkomsten maken over visserijbeheer, bijvoorbeeld om lokale vissers te beschermen.

Elk jaar bepalen de bevoegde ministers van de lidstaten per soort het totaal aantal vis dat het daaropvolgende jaar mag gevangen worden. Dat doen ze op basis van wetenschappelijk advies van onder meer de Internationale Raad voor het Onderzoek van de Zee. Vervolgens regelt een vaste verdeelsleutel op welke hoeveelheden van die totale Europese vangst elke lidstaat recht heeft.

Die manier van werken enerveert vissers en politici aan de andere kant van het Kanaal. In 2018 stelde de Britse regering vast dat de Europese vissers tussen 2012 en 2016 jaarlijks gemiddeld 760.000 ton vis uit de Britse wateren ophaalden. De Britse vissers moesten het in diezelfde periode met slechts 90.000 ton stellen.

Dat ligt niet alleen aan de Europese Unie: de afgelopen decennia hebben de Britse autoriteiten hun visrechten vaak aan grote en buitenlandse rederijen, de zogenaamde quotahoppers, verkocht. “Ik begrijp de frustratie van de Britse vissers over de Europese regels, maar ook de Britse regering heeft boter op het hoofd”, zegt Emiel Brouckaert, directeur van de Rederscentrale die de Vlaamse vissers vertegenwoordigt…………………….

Lees hier verder op de website Vilt van het Vlaams infocentrum land- en tuinbouw