Europese visserijsector vraagt noodmaatregelen om stilliggen vloot te voorkomen
3 min read
Vissersschip in haven van het Spaanse Santander. Foto Filip Cordenier.
De Europese visserijsector heeft maandagmorgen een ontmoeting gehad met commissaris Sinkevičius vanwege de sterke stijging van energie- en logistieke prijzen als gevolg van de oorlog in Oekraïne.
Als de visserij stilvalt, kunnen er binnen enkele weken problemen ontstaan met de bevoorrading van visserijproducten in heel Europa. De Europese visserijsector heeft Virginijus Sinkevičius, commissaris voor Milieu, Oceanen en Visserij, bedankt voor de snelle bijeenkomst met alle belanghebbenden in de visserijketen die door de situatie worden getroffen.
Tijdens de vergadering heeft de sector, vertegenwoordigd door Europêche en door de Europese vereniging van producentenorganisaties in de visserijsector (EAPO), de commissaris nogmaals gewezen op de noodzaak om snel maatregelen te nemen na de invasie van Oekraïne door Rusland en de gevolgen die de oorlog nu al heeft voor Europese vissersvloten.
De voorzitter van Europêche, de heer Javier Garat, verklaarde tijdens de vergadering dat: “De sector al maanden te kampen heeft met een moeilijke economische situatie die het gevolg is van een sterke stijging van energieprijzen en van logistieke kosten. Nu bereiken de brandstofprijzen een recordhoogte van meer dan 1 euro per liter in veel EU-landen. 60 cent per liter, was al de prijslimiet voor onze schepen om rendabel te blijven. De situatie is nog erger dan de brandstofcrisis van 2008“. Hij vervolgde: “Voor veel vaartuigen is het onmogelijk om uit te varen. In alle lidstaten leggen vissersvaartuigen hun activiteiten stil als gevolg van de forse stijging van de kosten. Als het stilliggen een algemeen probleem wordt, kunnen er binnen enkele weken problemen ontstaan met de bevoorrading met visserijproducten, zeker als er sancties worden opgelegd aan vaartuigen van Russische oorsprong“.
De sector heeft de commissaris te kennen gegeven dat de EU dringend moet reageren, zoals zij ook heeft gedaan om de gevolgen van Brexit en COVID het hoofd te bieden. De visserijsector heeft vijf maatregelen voorgesteld: het EU-visserijfonds gebruiken om de marktdeelnemers te compenseren voor extra kosten, vissers helpen die hun activiteiten tijdelijk moeten stopzetten en producentenorganisaties steunen voor de tijdelijke opslag van visserijproducten. Voorts werd gevraagd de steun in het kader van de staatssteun te verhogen tot 300.000-500.000 euro per vaartuig, en de flexibiliteit van visquota van jaar tot jaar te verhogen van 10% tot 25%.
De sector heeft ook gewezen op de noodzaak van aanvullende maatregelen in coördinatie met de EU-lidstaten, zoals het verlagen van sociale bijdragen, de schorsing van belastingen op visafslagen, een verlenging van de termijn voor COVID-leningen of een schorsing/verlaging van de btw op vis en schaal- en schelpdieren om de situatie te verlichten.
Sinkevičius benadrukte dat de Commissie de situatie zeer ernstig neemt en zegt dag en nacht aan oplossingen te werken. Hij heeft toegezegd de door de sector gevraagde maatregelen te zullen bestuderen en stelde voor een nieuwe vergadering te beleggen zodra het pakket maatregelen duidelijker is omschreven.
Esben Sverdrup-Jensen, voorzitter van de EAPO, concludeerde: “Alle inspanningen moeten, waar mogelijk, gericht zijn op de voortzetting van de visserijactiviteiten om de bevoorrading van vis en schaal- en schelpdieren veilig te stellen, en op het verlenen van financiële steun aan de vloten die gedwongen zijn hun activiteiten stop te zetten. Financiële steun is van cruciaal belang, maar een flexibel visserijbeheer is even belangrijk. Vissers bijvoorbeeld de mogelijkheid bieden om meer dan de huidige 10% van hun vangstquota over te dragen naar volgend jaar, is een belangrijke maatregel“.
De sector is er vast van overtuigd dat de EU zich moet concentreren op de vraag hoe het aanbod van de door Europese bedrijven geproduceerde visproducten kan worden versterkt, en niet op het zoeken naar extra invoer van waar ook ter wereld om het gat in de vismarkt te dichten. De tweede optie kan geen oplossing zijn voor een EU die onafhankelijker wil worden van grondstoffen uit derde landen.
