Opnieuw turbulente weken vol visserij demonisering
4 min read
De visserijsector heeft opnieuw een paar turbulente weken achter de rug. Niet alleen turbulente, maar ook emotionele weken. Nogal wat kotters, groot en klein, zijn naar de sloop gegaan en worden daar gestript, doormidden gezaagd en eigenlijk volledig van hun ziel ontdaan.
Door Willem den Heijer
Geen stadsburger die zich kan voorstellen wat dat doet met eigenaren en bemanningen die jarenlang samen werkten, aten en sliepen aan boord van hun kotter. Soms ook onder minder prettige weersomstandigheden. Voor velen is dit nu voorbij.
200 gezinnen in de stress
De meest recente oorlogsverklaring komt nu van vijftien natuur- en milieuclubs en -clubjes. Deze coalitie van 15 – waarbij wij ons in hoge mate verbazen over coalitielid Sportvisserij Nederland – gaat de gedoogvergunning van garnalenvissers op de Wadden aanvechten. Liefst 200 gezinnen zitten nu al twee weken in de stress.
Donderslag
Deze nieuwe aanval komt overigens niet als een donderslag bij heldere hemel. Je kon er zowat op wachten. Het demoniseren van de visserij is al jaren de belangrijkste hobby van diverse milieuorganisaties en politieke partijen zoals de Partij voor de Dieren, D’66 en GroenLinks/PvdA. Je zou haast gaan denken dat deze partijen er hun bestaansrecht aan ontlenen…
Geen affiniteit
Als het aan hun ligt, dan bij voorkeur helemaal geen visserij meer op de Wadden- en de Noordzee. Zij beweren dat de natuur zwaar lijdt onder het ‘geweld’ van de visserij. En telkens weer vertellen zij hun achterban dat de visbestanden zijn overbevist. Een achterban die dat allemaal klakkeloos slikt en zelf totaal geen affiniteit heeft met wat ook maar enigszins in verband zou kunnen staan met de visserij of een andere bedrijfstak uit de primaire sector.
Predatoren
De beweringen kloppen ook van geen kant. En al zou er ook maar iets wel van kloppen, moeten oorzaken rond de status van de visbestanden altijd in samenhang worden gezien met variabelen zoals voedselaanbod, watertemperatuur, goede en slechte paai-jaren en de invloed van roofdieren zoals zeehonden; kortom met natuurlijke variabelen. Bij verstoring van het zeemilieu (‘bodemberoering’) kun je niet wegkijken van grootschalige menselijke ingrepen zoals de aanleg en exploitatie van tientallen megawindmolenparken, grootschalige zandsuppletie en baggerwerkzaamheden en opnieuw natuurlijke invloeden zoals 24/7 getijdenstromen, lichte en zware stormen die de zeebodem volledig omwoelen etc.
Betonnen dozen
De meeste kiezers van bovengenoemde politieke partijen wonen en werken vooral in een met kolossale betonnen dozen volgebouwde Randstad. Daarvan woont een groot deel in een van de grote steden als Amsterdam, Utrecht, Rotterdam en Den Haag. Daar zien ze nooit de kim, daar zien ze ook geen vissers die aan het werk zijn, daar ruiken ze ook geen vis, daar komen ze ook geen scholeksters of strandlopers tegen, laat staan dat ze ooit een Jan van Gent hebben gezien of een zeekoet. De stad verwijdert ze van de natuur. Maar ze hebben daar wel graag een mening over. En die mening wordt gevormd door framende milieuorganisaties, die vertellen wat er allemaal mis is met diegenen die werken in en afhankelijk zijn van de grillen der natuur. Korter door de bocht kan haast niet.
Onheilstijdingen
De continue stroom aan onheilstijdingen, zoals zeespiegelstijging, overbevissing, bodemvernietiging, klimaatverandering en natuurbranden leveren natuur- en milieuorganisaties het nodige donatiegeld op. Immers, alleen zij proberen die bedreigingen in de kiem te smoren. Maar hoe naïef moet je als donateur zijn om de illusie te hebben dat we door aangepast gedrag in het kleine Nederland en België de opwarming van de aarde kunnen voorkomen? Dan spoor je toch niet.
Opwarming
Zelfs al zou de hele Europese bevolking dat spel van aangepast gedrag serieus nemen, of morgen van de aardbodem verdwijnen, dan nog zal de opwarming gewoon doorgaan. Zelfs niet vertragen. Immers meer dan driekwart van de wereldbevolking doet niet eens mee met dat spel: China, India, Nigeria, Pakistan, Indonesië, Bangladesh, Mexico, Afghanistan, Egypte, Brazilië en Rusland. Grofweg ruim vier vijfde heeft er geen oren naar en kijkt uit naar economische ontwikkelingen die comfort en luxe opleveren.
Energietransitie
Dat aangepast gedrag, de transitie van gas en andere fossiele brandstoffen naar elektriciteit, gaat geen winst opleveren. Eerder heel veel ellende en grote verschillen tussen rijk en arm. De milieuorganisaties en het kabinet doen de Nederlandse bevolking geloven dat de natuur ermee gebaat is. Dat die natuur beschermd moet worden of zelfs opgewaardeerd. Maar het verhaal erachter is puur economisch. Er wordt namelijk door een kleine groep dik verdiend aan die energiemetamorfose. Het verdienmodel is veel belangrijker. Alleen moeten burgers wel de indruk hebben dat het gaat om het redden van de natuur. Bedrijfstakken die deel uitmaken van de primaire sector, zoals de visserij, de landbouw en de tuinbouw, vormen op veel fronten een belemmering om die metamorfose te realiseren.
Ruimte nodig
Er is namelijk ruimte nodig. Heel veel ruimte. Voor woningbouw en voor de energietransitie. De voor windmolens en zonnepanelen benodigde ruimte moet dan conform afspraken weer gecompenseerd worden met natuurgebieden. Op land en op zee. De milieuorganisaties hoor je niet klagen over de impact die deze transitie heeft op het milieu. Nee, maar de visserij en de boeren zijn de boosdoeners. Zij moeten plaatsmaken. Hoe triest allemaal? Maar ook, hoe eng zijn de spelregels die de politieke en rechterlijke macht hanteren bij de totstandkoming van deze voorgeschreven werkelijkheid?
Wetenschap op bestelling? Ook vissers hebben er mogelijk last van bij onderzoek naar #WindmolensOpZee #Zandsuppletie #GeslotenGebieden #Paling en #Aquacultuur. Dagbladen schreven er over. @Nieuwsuur wijdde er gisteren een item aan. Vanaf minuut 32.26. https://t.co/v5g2yLqUOi pic.twitter.com/XHGpw48nw4
— EMK-vissers (@EMKvissers) January 17, 2019
