Oceana verslag over koolstofvrij maken Europese visserij slaat plank mis
3 min read
De pulsvisserij, een koolstofvriendelijke vismethode die uiteindelijk in Europa werd verboden vanwege de druk die Ngo’s op Europese beleidsmakers uitoefenden
De visserijsector, vertegenwoordigd door Europêche, beschrijft het document “A way to decarbonise the fishing sector by 2050” (Een manier om de visserijsector tegen 2050 koolstofvrij te maken), dat door Oceana openbaar is gemaakt, als misleidend en nutteloos.
Naar de mening van de sector hanteert het rapport een te simplistische, bevooroordeelde benadering. Het is niet gebaseerd op het advies van deskundigen en wetenschappers, noch geeft het een eerlijk beeld van de grote uitdaging om de Europese vissersvloot koolstofvrij te maken, aangezien het geen rekening houdt met het werk, de inspanningen en prestaties van de afgelopen decennia.
Europêche waarschuwt voor de gevolgen voor de Europese burgers van de voortschrijdende radicalisering van milieubelangengroepen die in de Europese arena aanwezig zijn. Velen van hen streven het enige doel na om de Europese visserij te decimeren of zelfs uit te roeien, waarbij ze ten onrechte hun cruciale bijdrage aan voedselzekerheid ontkennen en ongeacht hun prestaties op het gebied van duurzaamheid.
Europêche verwelkomt en steunt de inspanningen om decarbonisatie van de sector te realiseren. Daarin heeft de Europese vloot voortdurend geïnvesteerd in technologieën om het energieverbruik te verminderen, een verbeterd ontwerp en een efficiënter gebruik van schepen, verbeterde afvalbeheerplannen, slimmere inkoop van duurzame materialen en voorraden om onze industrie koolstofvrij te maken. Europese schepen installeren bijvoorbeeld steeds vaker dieselelektrische motoren, efficiënte schroef- en koelsystemen en nemen deel aan de visserij op zwerfvuil en aan regelingen voor de circulaire economie.
Een volledige decarbonisatie is echter een ernstige uitdaging die tijd, onderzoek, financiering, innovatie, digitalisering, opleiding en haveninfrastructuren vereist om technologieën en emissiearme energiebronnen commercieel beschikbaar, kostenefficiënt en veilig te maken.
Javier Garat, president van Europêche: “De sector heeft zijn uitstoot sinds 1990 al aanzienlijk verminderd. Volgens de gegevens die de EU in overeenstemming met de Overeenkomst van Kyoto heeft gerapporteerd, heeft de sector de uitstoot van broeikasgassen met bijna de helft verminderd ten opzichte van die van 1990, het referentiejaar voor overeenkomsten inzake klimaatverandering. De vloot heeft ook het vermogen van de motoren met gemiddeld 59% verminderd in vergelijking met datzelfde jaar. Evenzo hebben nieuwe technologieën een voortdurende ontwikkeling van de energie-efficiëntie mogelijk gemaakt (evenredige verhouding van brandstof die wordt gebruikt om te vissen)”.
In dit verband benadrukt Europêche dat 1990 het referentiejaar is dat op internationaal niveau is gedefinieerd om de broeikasgasreductie van staten te meten en niet 2005, zoals onlangs door de Europese Commissie is gekozen bij de goedkeuring van haar mondiale decarbonisatie strategie; gemakshalve gezien de realiteit van de inspanningen die in het verleden door veel economische sectoren zijn geleverd.
Garat vervolgde: “De sector bereidt zich al jaren voor op het koolstofvrij maken ervan binnen de beschikbare regelgevings- en technologische mogelijkheden in een context van wereldwijde pandemieën en crisis. We wachten niet op ngo’s om deze weg in te slaan. Integendeel, het is triest om te zien dat veel milieu-Ngo’s, in plaats van samen met de sector realistische oplossingen voor te stellen, er de voorkeur aan geven miljoenen euro’s te investeren in campagnes om vistuig zoals bodemtrawlvisserij te demoniseren en de verkeerde voordelen van beschermde mariene gebieden te “verkopen”.
Europêche herinnert eraan dat het juist de milieu-ngo-gemeenschap was die pleitte tegen innovatief vistuig zoals de Nederlandse pulsvisserij. Een koolstofvriendelijkere vismethode, ondersteund door de wetenschap, die uiteindelijk in Europa werd verboden vanwege de druk die Ngo’s op Europese beleidsmakers uitoefenden.
Daarnaast wijst de sector ook op de voortdurende inkrimping van een verouderende Europese vloot, die momenteel 65.000 actieve schepen telt (75% met <12 meter), tegenover 81.600 in 2018 en 103.800 in 1996. In die zin is het verrassend dat het rapport van Oceana deze trend (somber voor de vloot) omzet in een aanval bij het meten van de broeikasgasemissies van de verschillende landen en soorten schepen. Hoewel grootte zeker geen absolute maatstaf is voor de koolstofvoetafdruk van een schip, is het vermeldenswaardig dat brandstof gerelateerde innovaties vaak grotere schepen vereisen, waardoor de capaciteit van de vloot toeneemt, wat op dit moment een regelgevende onmogelijkheid is.
Volgens Europêche is visserij een wereldwijde activiteit en zal de voortdurende afname van de Europese vloot ertoe leiden dat vis een luxe voedselproduct wordt voor bevoorrechte bevolkingsgroepen.
De levering van dit gezonde eiwit voor de rest van de bevolking zal worden overgelaten aan niet-Europese landen met lagere duurzaamheid eisen, zoals China, die hun capaciteit voortdurend vergroten en het gat vullen dat is achtergelaten door een krimpende Europese vloot.
