Illegale visserij: EU trekt gele kaart voor Taiwan in
3 min read
De EU erkent de hervormingen die Taiwan de afgelopen drie en een half jaar heeft doorgevoerd om illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IOO-visserij) aan te pakken. De Europese Commissie heeft vandaag besloten Taiwans gele kaart in te trekken en erkent daarmee de vorderingen die Taiwan heeft gemaakt en de grondige verbetering van zijn rechts- en bestuurssystemen voor de aanpak van IOO-visserij.
Karmenu Vella, commissaris voor Milieu, Maritieme Zaken en Visserij: “Ik ben blij met de aanzienlijke inspanningen die Taiwan heeft geleverd om zijn rechtskader voor visserij te hervormen, nieuwe controle-instrumenten in te voeren en de traceerbaarheid van zeevisserijproducten te verbeteren. De dialoog van de EU met Taiwan heeft opnieuw aangetoond dat internationale samenwerking een belangrijke motor is voor een beter beheer van de oceanen.”
De EU zet zich in voor de bestrijding van illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij en werkt daartoe samen met landen over de hele wereld. Na de gele kaart voor Taiwan in oktober 2015 is de Europese Commissie, namens de EU, gedurende drie en een half jaar een intensieve samenwerking en dialoog met Taiwan aangegaan.
Als gevolg van die samenwerking beschikken de Taiwanese autoriteiten nu over een breed gamma van moderne en efficiënte instrumenten om IOO-visserij te bestrijden. Dat is een enorme stap vooruit, omdat de langeafstandsvloot van Taiwan de op één na grootste ter wereld is en dus een centrale rol speelt in de internationale toeleveringsketen voor visserijproducten. Taiwan heeft eveneens de verplichtingen aangeschroefd voor Taiwanese exploitanten die eigenaar zijn van vissersvaartuigen die de vlag van een derde land voeren.
Voortbouwend op deze resultaten zal de Commissie met een voorstel komen voor de oprichting van een specifieke IOO-werkgroep. In die werkgroep kunnen beide partijen nauw blijven samenwerken in het kader van de strijd tegen IOO-visserij, zowel op multilateraal als op regionaal en subregionaal niveau.
Voorts blijven de EU en Taiwan werken aan betere arbeidsomstandigheden in de visserijsector in het kader van hun mensenrechtenoverleg.
Achtergrond
De totale waarde van de illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij (IOO-visserij) wordt op 10 à 20 miljard euro per jaar geraamd. Elk jaar wordt 11 tot 26 miljoen ton vis illegaal gevangen, d.i. minstens 15 % van de wereldwijde vangst. De EU is ‘s werelds grootste importeur van visserijproducten.
De strijd tegen IOO-visserij maakt deel uit van de inspanningen die de EU in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid levert voor een duurzaam gebruik van de zee en haar rijkdommen. Hij is ook een belangrijk onderdeel van de EU-strategie voor oceaangovernance, die gericht is op een betere internationale governance van de oceanen.
De maatregelen van de Commissie zijn gebaseerd op de IOO-verordening van de EU, die in 2010 in werking is getreden[1]. Op grond daarvan mogen alleen visserijproducten die als legaal zijn erkend, op de EU-markt worden gebracht. De verordening biedt eveneens specifieke mechanismen voor dialoog met de landen die niet in staat zijn die erkenning aan te tonen of te voldoen aan de krachtens internationaal recht op hen rustende verplichtingen als vlaggen-, haven-, kust- of afzetstaat. Het belangrijkste doel van die dialogen is de bestaande tekortkomingen te verhelpen aan de hand van passende steun aan de derde landen in kwestie. Op die manier leveren de dialogen vaak nieuwe, toegewijde partners in de strijd tegen IOO-visserij op.
Sinds november 2012 is de Commissie een formele dialoog aangegaan met 25 derde landen. Dat wil zeggen dat die landen officieel zijn gewezen op de noodzaak om effectieve maatregelen te nemen ter bestrijding van IOO-visserij (pre-identificatie of gele kaart). In de meeste gevallen is aanzienlijke vooruitgang waargenomen en heeft de Commissie de formele dialoog afgesloten en een groene kaart gegeven. Slechts een paar landen hebben zich tot nu toe onvoldoende bereid getoond om hervormingen door te voeren. Om die reden mogen visserijproducten die zijn gevangen door vaartuigen uit die landen, niet in de EU worden ingevoerd (identificatie of rode kaart).
