Europa moet leren van het puls debacle om visserij innovatie mogelijk te maken

We moeten op Europees niveau lessen trekken uit het debacle rond de pulsvisserij, om innovaties gericht op verduurzaming van de visserij in Europa mogelijk te maken. Dat schrijven Marloes Kraan en haar collega’s in het tijdschrift Marine Policy.

De uitdaging om duurzaam gebruik te maken van de zee wordt alleen maar groter. Meer sectoren willen gebruik maken van ruimte op zee (denk aan windenergie) en klimaatverandering werpt nieuwe uitdagingen op. Hoe kan de politiek in een toenemend gepolariseerd debat, met veel wetenschappelijke onzekerheden en tegenstrijdige belangen toch goede besluiten nemen over gebruik van de zee?

De puls is een interessante case omdat het een aantal uitdagingen laat zien. Allereerst is er het gegeven dat innovatie vaak klein begint, maar bij succes moet de techniek breed geaccepteerd worden. In het innovatieproces moet je dan ook veel partijen kunnen meenemen. In de Europese visserij, waar het beheer centraal vanuit Brussel is georganiseerd, betekent dat dat een heel breed scala aan belanghebbenden in het proces moet worden betrokken.

Ten tweede is een deugdelijke wetenschappelijke onderbouwing van het effect van de nieuwe techniek van belang, maar dat is lang niet altijd afdoende. Wetenschappelijke feiten alleen lossen problemen niet op. Sterker nog, in een gepolariseerd speelveld kan de wetenschap juist onderdeel worden van de discussie. Dat is bij de puls ook gebeurd.

In 2019 verscheen het artikel ‘Public subsidies have supported the development of electric trawling in Europe’ van Le Manach en zijn collega’s in Marine Policy. Drie van de vier auteurs van het artikel zijn tevens werkzaam bij Bloom, de Franse NGO die een felle anti-puls campagne voerde. In het artikel worden vergaande uitspraken gedaan over de subsidies die zijn besteed aan de pulsvisserij en over het onderzoek dat is verricht.

In het artikel van Kraan en collega’s worden deze uitspraken besproken en weerlegd als wetenschappelijk ondeugdelijk. “Dat wetenschappers werkzaam bij een NGO een artikel schrijven is op zich geen probleem als de grenzen tussen de verschillende rollen helder zijn en als er kritisch gereflecteerd wordt op de wijze waarop ze wetenschappelijke analyses uitvoeren, interpreteren en communiceren. Dat is bij dit artikel niet gebeurd”, betoogt Kraan.

“Als we bij toekomstige veelbelovende innovaties een nieuw gevecht als bij de puls willen voorkomen, is het zaak om te verkennen hoe we op Europees niveau een proces van co-creatie tussen de visserijsector, beleidsmakers, NGO’s ondersteund door de wetenschap kunnen vormgeven”, zegt prof. Simon Bush, coauteur en hoogleraar milieubeleid bij Wageningen University & Research.

“We staan voor de belangrijke vraag hoe we in de toekomst binnen de EU om willen gaan met visserij-innovaties. Hoe willen we dat onze visserij eruit ziet in de toekomst? Welke rol speelt wetenschappelijke kennis bij het vorm geven van politieke besluiten? Dat zijn maatschappelijke vragen waar kennis van verschillende actoren en belanghebbenden voor nodig is. Het is zaak nu op Europees niveau na te denken over het vormgeven van zo’n traject.” [Nieuwsbericht WUR – 4 Mei, 2020]

Read this news article in English:

Europe should learn from the pulse-ban to make fisheries innovation possible