Greenpeace gaat voorbij aan noodzaak van voedsel in Afrika

En weer zijn er rubberbootjes van Greenpeace, voorzien van gelikte teksten op spandoeken, tussen de vloot vriestrawlers in Afrikaanse wateren aan het rondscheuren om mooie beelden voor het publiek te genereren. De actievoerders van Greenpeace laten de Chinese, Russische en overige buitenlandse vriestrawlers in het gebied ongemoeid. Vreemd, want een fiks deel van deze vloot vist voor de vismeelindustrie of verwerkt de vangst tot vismeel en daar is in het hongerende Afrika nu juist geen behoefte aan. De Chinezen gaan zelfs zo ver dat zij de bouw van vismeelfabrieken in Mauritanië financieren, daar waar het handjevol Nederlandse vriestrawlers louter vist voor menselijke consumptie. Greenpeace laat beelden zien van kleine rubberbootjes en kano´s die bijkans verdampen wanneer een grote goed uitgeruste vriestrawler van Nederlandse makelij opdoemt. Dat spreekt tot de verbeelding, maar het echte verhaal is voor de milieuorganisatie veel minder interessant en blijkbaar lastig neer te zetten.

Diek Parlevliet, een van de directeuren van de Katwijkse rederij Parlevliet & Van der Plas, doet een beetje denigrerend over de acties van Greenpeace. In februari was een van zijn schepen in de haven van IJmuiden doelwit voor de milieuorganisatie. ´Ik zie het als een mediashow en als je alleen overdag actie voert en ´s nachts als de temperatuur tot onder het vriespunt daalt, weer naar huis gaat, dan scoor je volgens mij niet echt bij je achterban. Eigenlijk is er weinig actie. Er is niks spannends aan. Als de film draait hangen ze ergens aan en als het donker is, zijn ze vertrokken. Het is een goedkope manier om aandacht te vragen en de pers trapt er nog in ook. Ik vraag me wel eens af hoe het komt dat de media zich zo makkelijk laten beïnvloeden´, aldus een redelijk nuchtere Parlevliet. ´Wij hebben niks te verbergen en doen alles volgens de regels.´

Natuurlijk storen de Nederlandse reders zich aan het beeld dat Greenpeace de wereld instuurt. De vriestrawlers worden neergezet alsof ze ongebreideld de wereldzeeën en dan vooral de wateren voor de Afrikaanse kust leegroven. De rederijen zouden ook nog eens miljoenen aan subsidie ontvangen om de vloot drijvende te houden. Auke van de Kerk, directeur van rederij Jaczon te Scheveningen, reageert ook redelijk zakelijk op de aantijgingen van Greenpeace. ´Kijk, Greenpeace heeft wel een paar goeie punten, maar ze zijn de laatste tijd hun doel voorbij geschoten. Ze roepen veel en voeren actie zonder dat er een duidelijke reden is. Wij graaien niet in de kas van de EU. Het zijn allemaal gerechtvaardigde subsidies en dat wij geen accijns hoeven te betalen op de brandstof geldt ook voor de overige scheepvaart, daarin maken wij geen uitzondering, dus is er geen grondslag om ons daarop aan te vallen. Het is geen item, maar het wordt wel tegen ons gebruikt´, verzucht Auke van de Kerk. Overigens betaalt Greenpeace ook geen accijns op de brandstof die de schepen van de organisatie verbruiken. Op dat vlak doen de reders niet onder voor Greenpeace.

Infrastructuur

Over het leegvissen is Van de Kerk eveneens duidelijk: ´Wij vragen ons ook af of er niet te veel trawlers in het gebied opereren. Zie de Mauritaanse overheid daar maar eens van te overtuigen. Het geldt lonkt immers en vooral de Chinezen hebben er veel voor over om daar grond onder de voeten te krijgen. Daar komt ook bij dat er nu meer landen uit de ruif van de EU eten. De EU heeft met nieuwe lidstaten te maken die hun vissersschepen ook wel graag in Mauritaanse wateren willen laten vissen. Het wordt dus dringen geblazen. Onze vangstcapaciteit is vanaf 1995 niet toegenomen. In dat jaar klopte de Mauritaanse overheid persoonlijk bij ons aan de deur met het verzoek of we in wilden springen, nadat de Russen van het toneel waren verdwenen. De Russische staat was namelijk geen eigenaar meer van de gigantische vloot trawlers. Private bedrijven stonden toen nog niet klaar om de zaak over te nemen. Er was immers geen geld. Voor ons was het interessant genoeg om de bestanden aan sardinella´s, sardines en horsmakreel te bevissen.´

´Op eigen initiatief hebben we een visserijbeheer onder leiding van bioloog Ad Corten op deze visbestanden losgelaten, om aan te geven dat we gebaat zijn bij een langdurig en verantwoord gebruik van de visbestanden. Geen enkel ander land doet dat. De reden daartoe is dat we zo´n dikke zestig miljoen Afrikanen voeden met relatief goedkope en gezonde eiwitten. Wij hebben de infrastructuur om de vis onbedorven op de plaats van bestemming te krijgen. Wie doet ons dat na? Laat Greenpeace maar zorgen dat ze deze mensen voeden. Als de Mauritaanse vissers deze mensen moeten voeden, dan denk ik dat ze dat met 10.000 kano´s niet gaan redden´, zo benadrukt de directeur van rederij Jaczon. Hij geeft hiermee aan dat het verhaal veel genuanceerder ligt dan de beelden van Greenpeace doen vermoeden.