Jan Steven Korf UK 136: “Er was eens een mooie ongerepte Noordzee”

Er was eens een mooie ongerepte zee, De Noordzee. Er was handel tussen verschillende omliggende landen en goederen gingen met zeilschepen van het ene naar het andere land.

De visserij liet zich ook niet onbetuigd. Eerst voornamelijk kustvisserij maar later met grotere schepen ging men verder de rijke Noordzee op. Rond 1900 deed de industrialisatie zijn intrede. Van zeilschepen ging men naar stoomschepen en een paar decennia later deed de dieselmotor zijn best om de schepen voort te stuwen. Deze ontwikkeling deed zich ook voor in de visserij.

Alles was nog op beperkte schaal maar in de jaren 60/70 nam de scheepvaart een vogelvlucht. In Delfzijl hadden de bakker en de slager ook een kuster in de vaart. En natuurlijk de visserij bleef niet achter. Van zijloggers naar hektrawlers. Van botters naar kotters. De handel was goed en de vangsten waren goed.

Eind jaren 60 begin jaren 70 werd er olie en gas in de Noordzee gevonden en geëxploiteerd. Platforms rezen als paddenstoelen uit de grond.

Kusters werden bulkcarriers. Tankers werden mammoettankers. Kotters van 25 meter gingen naar 45 meter. Van 500 pk naar 4000 pk. Er was geen stop op de ontwikkelingen. Er was geen rem op handelsvloot en de visserijvloot.

Totdat er de eerste oliecrisis kwam. De eerste in 1973 de tweede in 1979. Ook in de jaren 90 was er nog een crisis.

Het besef begon langzaam door te dringen. We waren uit ons jasje gegroeid. De ongeremde bouw met WIR subsidies en steeds krachtigere motoren werd voor velen als een molensteen om de nek. De handelsvaart kon goederen door berekenen maar de visserman kon en kan dat niet.

Saneringen in 1973. Tevens in 1979-1980.  En een hele grote sanering in de jaren 90.

Maar wel of niet gedwongen de visserij deed flinke stappen terug. Een pk-plafond en een steeds meer knijpende quotering.

Je kunt wel zeggen van de vele Noordzee gebruikers heeft de visserij het meest ingeleverd.

De eens zo bloeiende gas en olie-industrie viel ook ten prooi aan tegenvallende economische opbrengsten. Honderden platforms konden weer worden afgebroken. Men importeerde olie en gas goedkoper dan het kon worden geëxploiteerd op de Noordzee. Als stille getuigen staan er nog steeds honderden platforms die niet meer functioneren. Als landschap vervuilers vullen ze hun deel van die eens zo mooie Noordzee.

Klimaat is de laatste decennia het toverwoord geworden. En terecht. We maakten er met zijn allen een zootje van.

Parijs 2015 is er door 195 landen een protocol opgesteld om voor 2050 klimaat doeleinden te verwezenlijken.

Nederland is altijd al het beste jongetje van de klas gebleken. We gingen ijverig aan de slag. Inzetten op wind en zon industrie. En terug kijkend heeft immer in de geschiedenis een grotere vogelvlucht genomen als de wind en zon industrie. Zonpanelen plaats je op een dak maar windmolens net zo hoog als de Eifeltoren daar moet ruimte voor worden gezocht. Als je dan toch een grote zee naast de deur hebt liggen dan maak je het probleem toch niet groter dan het is. Windmolenparken, ook een nieuw woord, deed zijn intrede. De van oudsher traditionele gebruiker, de visserij, werd in eerste instantie buitenspel gezet. Maar daar was een oplossing voor. Het Noordzee akkoord! Alle Noordzee gebruikers in een commissie en vandaar uit een akkoord sluiten. Een mooi initiatief. Maar niet gebruikers ( N.G.O.’s ) met idealistische doelstellingen kregen en hebben nog steeds meer inspraak als de visserij . Het ging nog verder. Ze sloten zelfs een pact met de windindustrie. De visserij reageerde verbolgen. Er werd geen toekomstperspectief geboden en men zat aan tafel met partijen die onder elkaar al een pact hadden gesloten en elkaar al toezeggingen hadden gedaan.

De visserij heeft geprobeerd de boot af te houden door geen zitting te nemen in de commissie. Ondanks de afwezigheid van de visserij werd groots afgekondigd dat het Noordzee akkoord een feit was. Dat allemaal met partijen die overeenkomstige belangen hadden. Windmolenparken zijn hierin vastgesteld en ter compensatie krijgen de NGO’s natuurcompensatie gebieden die worden afgesloten voor de visserij. Ze willen deze gebieden later net als de Beekse Bergen gaan exploiteren om dagjes mensen hiernaartoe te varen zodat deze hier een paar uur in kunnen ronddobberen om in ieder geval het gevoel te krijgen hoe het is om een Noordzee natuurreservaat te ervaren.

Windmolens dus. Deze moeten in ieder geval 50 jaar draaien om de productiekosten te compenseren. Nu blijkt door invloed van wind en zout water dat een levensduur van 20 jaar al hoog is ingeschat. Met andere woorden commercieel gezien zal er never nooit een stukje winst worden gemaakt.

Het ergste moet nog komen. Voor elk windmolenpark staat er een normale gas of olie aangedreven centrale klaar. Er zijn immers ook windstiltes en de opgewekte stroom is niet op te slaan. Als de techniek het toe laat is men in staat er waterstof van te maken maar dan moet er toch nog heel wat belastingcentjes worden gespaard.

Wat te denken om de infrastructuur van ons stroomnet op de windmolenparken aan te passen! ? Ik hoor een bedrag van 500 miljard.

En de visserij?? Ondertussen zijn we toch maar aangeschoven in het Noordzee overleg. Waarom?? Om te redden wat er te redden valt. Schadebeperking. Er worden steeds meer gebieden aangewezen waar parken moeten komen. En jawel steeds op visrijke paaigronden. De oplettende lezer vraagt zich af maar de visserij wordt hier toch wel voor gecompenseerd? Nee helaas dus niet. De visserij moet zich maar aanpassen is de boodschap. Verduurzamen ook een populair woord in Den Haag. Weer een saneringsronde opzetten. Nog maar weer inkrimpen. Van 100% in 1970 naar 15% in 2022. Toekomstperspectief wordt niet geboden. Geen meerjarige uitsluitsels voor de visserij. Wel voor de onrendabele windindustrie waarvan nu de rekening al voelbaar is . De stroomkosten zijn ondertussen 70-80% gestegen. En de eens zo mooie Noordzee?? Ze is een speelbal geworden van economische belangen. We maken er een groot industrie terrein van. 30% bebouwing van windmolenparken. We zijn ten prooi gevallen aan politici die elke vorm van realiteit missen. Die belastinggeld verkwanselen aan kansarme en kansloze projecten.

Toekomstperspectief? Dat zal ik u schertsen. Over 20-30 jaar wanneer we eindelijk tot de conclusie zijn gekomen dat deze vorm van transitie niet haalbaar is dan gaan we als goede buur van Frankrijk daar onze transitie inkopen. Dit land heeft ingezet op kernenergie. De geschiedenis van de olie en gasindustrie op de Noordzee gaat zich herhalen.

De,, Moordzee,,?? Ja die hebben ondertussen vermoord en als stille getuigen staan daar vastgelopen molens welke de ideologische waanzin van de mens vertegenwoordigen.

Jan Steven Korf UK 136 [klik voor Facebookpagina]