Mosselmirakel op de Wadden: natuur overklast beleid

2 min read

3 dagen ago visserij

Droogvallende mosselbanken in Waddenzee (YT)

Wie zich nu op de droogvallende platen van de Waddenzee begeeft, loopt niet over zand, maar over een tapijt van mosselen. Onderzoekers van Wageningen Marine Research telden een recordhoeveelheid van 7.000 hectare jonge mosselbanken. “Zelfs in de geschiedenisboekjes komt dit niet voor,” zegt onderzoeker Douwe van den Ende.

Dertig jaar geleden was er nog maar 200 hectare aan droogvallende mosselbanken over. Paniek in de tent. Mosselzaadinstallaties, convenanten, bodemvisverboden, alles werd uit de kast gehaald om de mossel te redden. Dat lijkt te zijn gelukt. Toch is het maar de vraag of de revival van de mosselbanken aan de maatregelen te danken is.

Want wat de spectaculaire mosselaanwas precies veroorzaakte, weten we niet. Het lijkt het gevolg van toeval en een reeks natuurlijke meevallers. Zo deden zich weinig stormen voor waarbij jonge banken wegspoelden. Er waren weinig garnalen, die zich normaal te goed doen aan mossellarven, maar juist veel wijtingen. Die roofvis heeft garnalen op zijn menu staan, tot verdriet van de garnalenvissers.

“Het zegt vooral dat de natuur in de Waddenzee veel dynamischer is dan we altijd denken“, zegt Harm Kampen van Product Organisatie Mossel in het AD. Wat we ook aan subsidies, beschermingsmaatregelen en pilots bedenken, “natuurlijke schommelingen maken dit beleid volkomen irrelevant.” Het roept de vraag op of bescherming van één soort wel zin heeft, als het hele ecosysteem van zo’n grote verwevenheid van soorten en omstandigheden afhankelijk is.

De jonge aanwas ligt in zowel beschermde als open delen van de Waddenzee. Mosselkwekers mogen alleen oogsten in diepere geulen die nooit droogvallen. Jonge mosselen van het Wad worden na een jaar geoogst en naar de Oosterschelde gebracht. Daarna eindigen ze als ‘Zeeuwse mossel’ in een dampende pan.

Niet alle jonge mosselen zijn blijvertjes op de banken. Volgens onderzoeker Sander Glorius haalt het merendeel de vijf jaar niet. Het gros wordt opgegeten, spoelt weg of ligt simpelweg op de verkeerde plek. Na vijf jaar wordt een goed gesitueerde mosselbank een zelfversterkend systeem. Jonge mosselen hechten zich aan de oudere. Zo ontstaat stabiliteit.

Bron: Foodlog